سپس این سوال پیش می‌آید: محتوا کجاست؟ هنوز نه؟ این خیلی بد نیست، یک متن ساختگی برای نجات وجود دارد. اما بدتر از آن، اگر ماهی در قوطی جا نشود، پا برای بوت خیلی بزرگ باشد؟ یا خیلی کوچک؟ به جملات کوتاه، به عناوین زیاد، تصاویر خیلی بزرگ برای طرح پیشنهادی، یا خیلی کوچک، یا به دلایلی در آن جا می‌شوند اما به نظر می‌رسد که مشکوک است.

مشتری که به دلیلی ناراضی است، یک مشکل است، مشتری که ناراضی است اگرچه نمی‌تواند دقیقاً دلیل آن را مشخص کند، بدتر است. احتمالاً همکاری، ارتباط و ایست‌های بازرسی وجود نداشته است، فرآیندی که بر سر آن توافق شده یا با جزئیات مورد نیاز مشخص شده باشد، وجود نداشته است. این استراتژی محتوا از همان ابتدا اشتباه بوده است. اگر اینطور فکر می‌کنید، برعکس چطور؟ چگونه می‌توانید محتوا را بدون طراحی ارزیابی کنید؟ نه تایپوگرافی، نه رنگ، نه طرح‌بندی، نه سبک، همه آن چیزهایی که سیگنال‌های مهمی را منتقل می‌کنند که فراتر از متن صرف هستند، سلسله مراتب اطلاعات، وزن، تأکید، تأکیدهای غیرمستقیم، اولویت‌ها، همه آن نشانه‌های ظریفی که برای خواننده جذابیت بصری و عاطفی نیز دارند.